Miejsce, w którym mieszczą się biura firmy The Software House zostało uznane za najlepszą przestrzeń do pracy przeznaczoną dla branży IT w konkursie Office Superstar 2018. Ich siedziba, mieszcząca się w Starym Urzędzie Pocztowym w Gliwicach, jest miejscem wyjątkowym pod każdym względem.
Pierwszym aspektem, o który dbaliśmy w trakcie projektowania wizualnych komunikatów było założenie, by nie zdominowały one architektury wnętrz. Przywiązywaliśmy wagę także do tego, by system nawiązywał do przyjacielskiej atmosfery, jaką tworzy firma – dlatego z dużą uwagą słuchaliśmy sugestii Inwestora. Zdecydowaliśmy się na nawiązanie kolorystyczne do architektury wnętrz (czerń, sklejka), dobranie czytelnego kroju pisma, zaprojektowanie mapy budynku oraz przygotowanie autorskiego zestawu piktogramów, których kształt nawiązywał do codziennego nazewnictwa, jakie nadawali poszczególnym przestrzeniom sami pracownicy. (Koteł, Okneł, Iluminateł, itp.).
Opracowaliśmy także oryginalny zestaw nośników informacji, które umożliwiają użytkownikom manualną interakcję (tabliczki z prostym modułem informacji o zajętości pomieszczenia, którą można zmienić poprzez proste przesunięcie elementu tabliczki – i odkrycie zabawnych zmian, które pojawiają się w prezentowanym na niej piktogramie).
Przedmiotem projektu jest rewitalizacja nieczynnej obecnie fabryki Defum i przekształcenie jej w centrum kulturalno-rozrywkowe. Fabryka położona w samym sercu Dąbrowy Górniczej ma stać się nową wizytówką miasta.
Ze względu na swój przemysłowy rodowód, Dąbrowa Górnicza jest miastem, w którym brakuje wyróżniającego się centrum, bogatego w funkcje charakterystyczne dla takiego miejsca. Ideą projektu jest stworzenie spójnej przestrzeni będącej nowym, wyraźnym centrum, miejscem spotkań i spędzania wolnego czasu, dostosowanym do użytkowników w każdym wieku. Biorąc pod uwagę centralną lokalizację w strukturze miasta, projektowane założenie ma pełnić rolę nowej wizytówki Dąbrowy Górniczej. Teren nieczynnej dzisiaj fabryki ma ponownie stać się otwartym dla mieszkańców miejscem tętniącym życiem, łączącym rejon dworca kolejowego z Pałacem Kultury Zagłębia.
Uwzględniając potencjał istniejących budynków pofabrycznych, ideę projektu stanowi zmiana ich dotychczasowego charakteru poprzez nadanie zupełnie nowych funkcji oraz uzupełnienie zespołu o nowe obiekty. Podstawowym założeniem jest uporządkowanie i oczyszczenie terenu fabryki z niepasujących elementów, usunięcie obiektów będących w złym stanie technicznym, różniących się od pozostałych pod względem estetycznym, a pozostawienie jedynie tych, które posiadają istotną wartość historyczną, powstałych w podobnym okresie funkcjonowania zakładu. Działania te skutkują uwolnieniem jak największej ilości przestrzeni, stwarzając możliwość zagospodarowania jej w sposób atrakcyjny dla mieszkańców, bezpośrednio odpowiadający na ich potrzeb.
Istotnym założeniem jest odtworzenie pierwotnej, historycznej formy przestrzennej zakładu. Zachowane obiekty należy przywrócić do początkowego wyglądu. Warto uwzględnić unikatowy industrialny charakter tego obszaru, który niespełna kilkadziesiąt lat temu tętnił życiem, a działalność fabryki cieszyła się powszechnym uznaniem. Działania projektowe powinny zmierzać do utrzymania tożsamości fabryki jako fascynującego miejsca o ciekawej architekturze, kojarzącego się z solidną marką.
Podstawowym założeniem projektowym było stworzenie wielofunkcyjnego obiektu spełniającego współczesne wymagania pracowników firm różnorodnych branż. Projektowany obiekt został podzielony na dwie zasadnicze części: obejmujący parter budynku kompleks przestrzeni usługowych oraz przestrzenie biurowe zamknięte w czterech odrębnych kubaturach na kondygnacjach wyższych. Odpowiednie środowisko ma kluczowy wpływ na jakość i wydajność pracy, dlatego istotnym jest zaprojektowanie elastycznej przestrzeni dostosowanej do poszczególnych grup odbiorców, sprzyjającej integracji oraz odpowiadającej na codzienne potrzeby.
Powierzchnie biurowe zostały zaprojektowane w strukturze kombinowanej, dostosowanej do zmiennych potrzeb. Ważną rolę w projektowanym założeniu odgrywa zieleń. Centralną część budynku stanowi atrium, wokół którego ukształtowana została część usługowa przeplatana mniejszymi przestrzeniami zielonymi. Zaprojektowany został również dach użytkowy pokryty roślinnością ekstensywną, dostępny z części biurowej budynku, stanowiący miejsce wypoczynku. W podobnym charakterze zostały utrzymane tereny sąsiadujące z projektowanym budynkiem.
Projekt architektury wnętrz Hotelu Europejskiego stanowi próbę połączenia jego przed- i powojennego dziedzictwa ze współczesnym charakterem i wymogami stawianymi wnętrzom hotelowym o najwyższym standardzie. Zmienne losy tego budynku, na przestrzeni ponad stu pięćdziesięciu lat, w wyniku których niewiele z oryginalnych wnętrz ocalało (ale pozostała bogata dokumentacja) wpłynęły na przyjętą strategię projektu; nie odtwarzaniu jego charakteru z jednego wybranego momentu, ale uszyciu z wielu urwanych wątków nowej całości.
Projekt nawiązuje do historycznych wnętrz gmachu, odwołując się do charakterystycznych dla niego proporcji, podziałów materiałowych, detali architektonicznych czy nastroju poszczególnych przestrzeni. Głównym założeniem było zaszycie pewnych ważnych dla Hotelu epok, w poszczególnych warstwach projektu wnętrz; stąd nawiązujące do XIX wieku wzory posadzek, ścian i ukształtowanie stropów, stałe zabudowy i łazienki czerpiące ze stylu lat ‘30 XX wieku, meble projektowane współcześnie, ale mocno osadzone w kodzie estetycznym drugiej połowy XX wieku. Istotnym elementem definiującym projekt jest także obecność kolekcji współczesnej polskiej sztuki, która została stworzona specjalnie dla Hotelu Europejskiego i doskonale kontr punktuje wnętrza, dokładając ostatnią kluczową warstwę. Projekt przewiduje również miejsce na czasowe ekspozycje przedmiotów związanych bezpośrednio z Hotelem oraz tych, które dokumentują jego historię.
W hotelowych sypialniach, brzozowa czeczotka zdobi wolnostojące wezgłowia łóżek, które swoją formą naśladują wyoblone narożniki budynku Hotelu, zaś wykończeniem odwołują się do przedwojennych mebli produkowanych na terenie Polski. Szczotkowany mosiądz to z kolei materiał wszystkich detali, pojawiający się zarówno w meblach i drobnych elementach wyposażenia jak i na ścianach.
Kolejnym istotnym założeniem autorskim jest uhonorowanie dorobku polskiego rzemiosła i wzornictwa przemysłowego, poprzez użycie lokalnych produktów jako elementów wykończenia i wystroju wnętrz. Są nimi między innymi naturalne forniry drzew występujących na terenie Polski, meble wytwarzane przez lokalnych rzemieślników, oraz przedmioty zdobiące półki bibliotek zaprojektowane przez rodzimych wytwórców szkła i ceramiki takich jak Zbigniew Horbowy czy Polska Fabryka Porcelany Ćmielów.
Projekt korytarzy na pierwszym piętrze budynku stanowi podjęcie dialogu z ich XIX-wieczną geometrią. Powrót jasnych kolebkowych sklepień inspirowany jest przedwojennymi fotografiami hotelowych wnętrz gmachu. Balustrada projektu Bohdana Pniewskiego posłużyła za wzór do zaprojektowania dekoracyjnych balustrad przed byłym Salonem Krywulta oraz na końcach korytarzy trzeciego piętra, nad Muzeami Miejsca.
Budynek przy ulicy Dąbrowskiego 23 należy do zespołu pięciu obiektów Urzędu Marszałkowskiego w Katowicach. Poruszanie się po budynku jest trudnym doświadczeniem dla użytkownika ze względu na jego wielkość i poziom skomplikowania jego struktur. Dynamika zmian zachodzących w ulokowaniu podjednostek (w obrębie piętra, sektoru, pokoju) spowodowała, że tablice informacyjne przestały tworzyć konsekwentnie prowadzony, logiczny system.
Projekt systemu, który przygotowaliśmy, zakłada elastyczność oraz ma zapobiegać zmianom wprowadzanym samowolnie przez pracowników, czego gwarantem jest ekonomiczne rozwiązanie i łatwa wymiana poszczególnych elementów. Ze względu na obszerność informacji i jej zmienny charakter stworzyliśmy modułowy system wymiennych tabliczek. Dzięki temu ułatwia to eksploatację systemu oraz zwiększa jego elastyczność. Zabieg ten ma ograniczyć koszty przy ewentualnych aktualizacjach. Dzięki elementowi łączącemu tabliczki można swobodnie wymieniać moduły zawierające informację tekstową.
Jednym z głównych założeń projektowych systemu informacji wizualnej dla centrum handlowego Tkalnia w Pabianicach było graficzne i wzornicze nawiązanie do komercyjno-industrialnego charakteru miejsca (galeria handlowa powstała w miejsce starych zakładów tkackich). W tym celu zaprojektowano zestaw nośników o technicznym, loftowym charakterze. Nawiązują one do architektury wnętrz i zastosowanych w nich materiałach (elementy metalowe, ażurowe, zawężona kolorystyka, itp.). Do industrialnego projektu wzorniczego dopasowano korespondującą, odrobinę techniczną warstwę graficzną.
Wbrew pozorom miasta są obszarami sprzyjającymi dużej różnorodności życia przyrodniczego. Grupą zwierząt szczególnie bliską człowiekowi są ptaki. Wiele gatunków ptaków wybiera miasta jako swoje miejsce zamieszkania, znajdują tu bowiem mozaikę różnych siedlisk, miasta zapewniają mniejszą presję ze strony drapieżników, dodatkowe źródła pokarmu, a także specyficzny, łagodniejszy klimat, szczególnie w zimie. Niestety życie ptaków w mieście wiąże się także z pewnymi zagrożeniami, na przykład dewastacja gniazd związana z nieprawidłowo prowadzonymi pracami remontowymi budynków czy niewłaściwym zarządzaniem zielenią miejską.
Głównym założeniem projektu jest zatem stworzenie wielofunkcyjnej instalacji stanowiącej rodzaj przyrodniczej enklawy wsród miejskiej zabudowy. Pierwotne przeznaczenie projektowanego mebla – poidełko dla ptaków, zostało wzbogacone o dodatkowe funkcje: karmnik, oraz budkę lęgową. Kombinacja tych cech, tworzy kompleksową instalację sprzyjającą bytowaniu ptaków w miejskim zgiełku.
Studio Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej było jednym z pięciu polskich studiów animacji powstałych w Polsce Ludowej . Studio rozpoczęło działalność 1 września 1947 roku jako Eksperymentalne Studio Filmów Rysunkowych działające przy redakcji Trybuny Robotniczej . W 1948 roku przeniesiono wytwórnię z Katowic do Wisły , a potem znowu do Bielska.
Projekt konkursowy przewidywał pełną rewitalizację budynku pałacu z pozostawieniem jego obecnej funkcji. Studium historyczno-konserwatorskie oraz projekt konserwatorski. zapewniają przywrócenie pałacowych cech architekturze budynku. Projekt uzupełnia bryłę pałacu współczesnym założeniem parkowym.
Układ funkcjonalny kompleksu uwzględniał zadane w konkursie założenia programowe oraz wytyczne konserwatorskie. Zwornikiem całego kompleksu jest przeszklony łącznik w którym znajdują się wejście do klatki schodowej oraz dwie przeszklone windy zapewniające komunikację pionową z I i II piętrem pałacu oraz I poziomem parku. W łączniku zlokalizowana jest recepcja gości centrum. W nim znajduje się kasa, szatnia, pom. ochrony oraz oszklony bufet którego stoliki wychodzą na zewnątrz.
Schemat zwiedzania zakładał w pierwszej kolejności wizytę w pałacu na drugim i trzecim piętrze gdzie przedstawiony jest cały proces produkcji filmów animowanych.
Głównym założeniem przy projektowaniu wnętrz Szpitala w Chrzanowie było nadanie swobody kształtowania wnętrz przy jednoczesnym zachowaniu ich funkcjonalności. Sale szpitalne często zmieniają swoje przeznaczenie z czasem, więc za priorytet uznano możliwość ich łatwej adaptacji pod nowe funkcje. Każde pomieszczenie zostało wyposażone w system listew mocujących dla modułowych mebli. W ten sposób 12 typów mebli może być umieszczonych w dowolnej konfiguracji dopasowanej do funkcji pomieszczenia. W każdej sali znajduje się również strefa umywalki z oświetlonym lustrem.
Pomieszczenia, projektowane na module 25cm, zostały wykończone grafikami w postaci kolorowych kwadratów ożywiających klimat szpitala. Grafiki wykonane są z paneli z wykładziny kauczukowej oraz wyklejane z folii.
Strefa korytarza oraz toalet została zaprojektowana nawiązując do istniejącej informacji wizualnej Szpitala.
